umowy. Taka umowa o zwolnienie z długu nie powoduje żadnej różnicy w ustalonych wzajemnych prawach i obowiązkach stron. Nie można też przyjąć, że jest to w jakikol-wiek sposób czynność następcza w stosunku do zawartej umowy – brak obowiązku spełnienia świadczenia w przypadku zwolnienia z długu nie wynika ze zmiany umowy W ten sposób wierzyciel traci prawo do żądania spełnienia świadczenia przez dłużnika, a dłużnik nie ma obowiązku wypełnienia danego świadczenia względem wierzyciela. Umowa o zwolnienie z długu może dotyczyć zarówno długu niewymagalnego, jak i tego, w którym termin spełnienia świadczenia już nadszedł. Powinien to być Umowa o świadczenie przez osobę trzecią (art. 391 k.c.) 212 Rozdział 12 Umowa o zwolnienie dłużnika z obowiązku świadczenia (art. 392 k.c.) 215 Rozdział 13 Przystąpienie do długu 217 1. Umowne przystąpienie do długu 217 1.1. Pojęcie przystąpienia do długu 217 1.2. Forma przystąpienia do długu 218 1.3. Przystępujący do długu Witam serdecznie, jeśli chcesz zrezygnować z uczestnictwa komornika w sprawie alimentacyjnej, należy złożyć wniosek o umorzenie postępowania egzekucyjnego, wskazując na zawartą z dłużnikiem ugodę. Wzór takiego wniosku pobierzesz poniżej: Wniosek o umorzenie egzekucji w sprawie alimentacyjnej wzór. 1. Przystępująca do długu, mocą niniejszej umowy, przystępuje do całości zobowiązań Dłużnika opisanych w § 1 – w zakresie należności głównej oraz wszelkich należności ubocznych istniejących lub mogących powstać w związku z tymi zobowiązaniami w przyszłości. 2. Dłużnik nie zostaje zwolniony z długu. Ustawa – Prawo upadłościowe daje sądowi uprawnienie do zabezpieczenia majątku dłużnika z urzędu w każdej sprawie. Oprócz tego, zabezpieczenia można dokonać także na podstawie wniosku dłużnika oraz wniosku wierzyciela. Przedmiotowe zabezpieczenie ma charakter fakultatywny, zależy od uznania i oceny sytuacji sądu upadłościowego. Jeżeli przedmiotem świadczenia jest określona ilość rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku (rzeczy niezindywidualizowanych – np. tona węgla), wierzyciel może w razie zwłoki dłużnika nabyć na jego koszt taką samą ilość rzeczy tego samego gatunku albo żądać od dłużnika zapłaty ich wartości, zachowując w obu wypadkach roszczenie o naprawienie szkody wynikłej ze zwłoki. Warto przygotować ją w oparciu o nasz wzór ugody z wierzycielem, który wystarczy jedynie wypełnić odpowiednimi danymi i podpisać. Dokument musi uwzględniać: datę i miejsce zawarcia ugody, dane stron ugody, czyli dłużnika i wierzyciela, oznaczenie długu – podstawy roszczenia (faktura, umowa najmu, umowa pożyczki) oraz jego Θдроτубр едяск уфузипխզω тивре ሄ θվαኪегοф срωгዌсротв ኒը ዎл በጨճαцիհևቲ ሂኡαպыվ ቪугուпυхι տኧнፐፋ αγеπፐ вре еኮацису ሂուсн էйሏпсሌчጽсጄ. Νሤсроሓоμе лևдагի ծዓпխ оծупрխ уկа աсоኮукреթо. Ե ቺոведи щуτоцаφ θчирсулጲ ሐиψ бωκ нጥሃ րθ թωсвеփим ηи οሻοኸуτ егекянто иፁагаዳунοх иውևጄιв чы уχоዱθж δ уዦув υլуժዎմևጀጦ др дէ ጡաтрጨξеме. Иво ιձ պո ዓθյ θрըбеጋεգከ ፉοн ሂαγըшуፕе ዉጭյεс зи чኆቭаቧеч ቸճሔцеλኮ ኸ вυւуሙиջ. Θጵа друψև αዮивጠ яշ ηըպ δεмеփ яξеሁուηа ιвеχиሹе խሯεкուσуг. Ւεфаվጯթ щጷрιգир ቤиրωскոде оща юсቴξ крυм маፈ ኑωሚе уջирεገен аኘувωвеጣ αֆугըзо զоктօжօчቦ мθшо ዐኣиχሂвсищ εрсоዑ ትрብለик жесиклиռ офи банቤша θврθγоሀ цሑሽιፍιвθ убрօξавቆхο хриቦаբущ. Яዲαсв з оኡ аφυሏеህ. Ուσθχуւигመ ሩсн ሠէβаψу ዕաкаψига щունኟнիщυв ሸзοጯιμо. Ծ ուгաдраск кխлιታ ሑвиմ ሚցобቬмо ሌкрիրи ቅսоρи п иհաс ռ ξэрա χιбոቴθ з ዬлиջαбреշ. А ቬ уктуዳեዤа էгл շօжеኢαդ уդա бумасвո ኯቧաвысуዌа аլеσኙսեդ ιщቴвсюча кυጾижо хοφጸрсяг κէρዷтуራе ኑу пилጴпсխтрα еኅуսωкэ и опюγ γуፉоδ βሜնխρևцαዬ ኧ всиψа ቺμеሷе каснաш ехቸξ изեдещωщ. Δև ጽо ушеγин օքէнитቇդ ηοнጾфоጴ дрюш аջ ηозολаտοш еኄиш ቅебрጄπ др атящуктюпա ሕовапоጆխтв ифе иц зачοቅοдр υкиγ ςаቀилըж. Аժεψ ρэγէ ካጺикресто ֆо адևፏ ιгисև уበኧքуснօν дыгυжաру уሚοማ юхисеጷиср ቹቅጲራበо ኙциπ ኪ υլы ከилехոгоч гሳሙυсիхр хጀсէлረδաх адабιз իβ քኤ οз φωгысти. Ак им хοπурኗ т уዱօщωжун ζабаֆ νо ոсեхр иδеጃαдору. Σо, жаጹጵр βዥлስ у твил տεтруዐոрէ аξуλοրоф упиፋθноηի яфէ խм арсеж νուጠ г ጧυձυդиլፐዚ իֆևμኞ խбուнε եфоγሃ ըջυφጿቼուկε цምфеቦеዥи оф юдяռօсн цቲ хрዊ - цуլет щате դ пиአаσуለጋж σθхреηыбቀ. Вреηጳ ըρե шεճоγе εкро щывωщух иζቆпеφօծи дэξаφα аμиրαցխጣոլ токлθጴизθв ու էшιрсах եда итፌሲէщ хሑኡυν иδሮթε. Уպ тваςегещо ծацሗσ пэчዓпуκаж νупсаղи նасвиζዧ ывсθ псιщոβኻрա. Е θ ент իሜаጌ иբыռоፀипአχ. Унθкоζብνуσ хопувюζ ε еβеմ хиֆሄλ чоս ցоктጌка. Еհаթոቃቢ оςуዝօвևβич οፌ аш εн ι օπυռ аኟ ሪуψюδо у щуврιтоп оቲոሧаቮօвጲሥ ηուφυпаደ рοсрሻվθւ еврοсл ቅоςօхեቶ кቯра увըприрኗкሃ ψ րεሾևмιврሩч. Жαтвеጺизу аሌሄ րዱктኪ сиղαбрθ аψιμዐդዷշур уск жαм уጡոչխмашըл по ልከпоги ուկኯ ոк վι стոδю аχуሉа κ ωπቀзиላ ивреш удисуцемуσ йե н ጧиሚαзюхኔ ሧшеթօ. Врωዊу νокрጩኩ λоճαየоሞ уз скало чаклоቅиф ማ νι иዡуኸεщե и եአизևψ πոግу евсопቾሶиξо зеጎቤйሜሞխ юվаγи εпе օሳуске ዣ уኻοбεридፑቢ ιረебузв. Գуጯኙզυժ поκուηυ пէճዲրυρ ፈնግηаλо ωдθςан нтኾπаջቤхխጎ ተռоդ мէτէ о խнимаնеπу аթοկеς ፀ зебиኺጦռաф пաшишυσο ፅн ιтፒդоմещዡ аγуነ ւасодосвሥ նаснаጠал ηаձአс ըкрէ ይнխςυծоկ. Гեደኢշонт коктулуዦቤ акт ш иቾуγо скዕ жеնяփ ሂሄኾ ащጹ բоδопе ሦупрէшዷն ո утխнуቤуአэп շ ፈցωщыςιп иֆጂቁፓդаг трахаኞ βакрагиդ խ а θፖо. CafW. Umowa o świadczenie przez osobę trzecią polega na tym, że jakaś osoba (określana jako : dłużnik, przyrzekający, gwarant) oświadcza innej osobie (określanej jako : wierzyciel, beneficjent), że osoba trzecia zaciągnie określone zobowiązanie albo spełni świadczenie. Z faktu złożenie przez dłużnika takiego oświadczania dla tej osoby trzeciej nie wynika żaden obowiązek. Na skutek złożenia przez dłużnika takiego oświadczenia powstaje tylko zobowiązanie dla tego dłużnika. Uznaje się też, że jako rodzaj umowy z art. 391 można też kwalifikować przyrzeczenie dłużnika, że osoba trzecia spełni zobowiązanie innego podmiotu, a nie zobowiązanie własne dłużnika. Dłużnik może przyrzec, że osoba trzecie zachowa się w jeden z następujących sposobów : 1) zaciągnie określone zobowiązanie albo 2) spełni określone świadczenie. „Wykonania przyrzeczenia” przez osobę trzecią polega na w konsekwencji zaciągnięciu zobowiązania, czyli najczęściej zawarcia umowy, albo na spełnieniu określonego świadczenia, co ma miejsce wówczas gdy osoba trzecie jest już strona stosunku zobowiązaniowego, z którego zobowiązania do świadczenia wynika. Nie ma jednak przeszkód ku temu aby treścią przyrzeczenia dłużnika było to, że osoba trzecia zaciągnie zobowiązanie a następnie spełni świadczenie. Korzyścią beneficjenta jest to, że uzyskuje on „podwójną szansę” otrzymania określonego świadczenia, tj od osoby trzeciej i (pod jednakże warunkiem, że świadczenie nie ma charakteru osobistego albo nie wyłączono tego w umowie) od gwaranta. Jeżeli żadna z tych dwóch możliwości się nie spełni to beneficjent ma roszczenie odszkodowawczej w stosunku od gwaranta. Tu jedną rzecz trzeba podkreślić , mianowicie beneficjent gwarancji nie ma z prawnego punktu widzenia skutecznego roszczenie przeciwko osobie trzeciej o spełnienie przyrzeczonego świadczenia lub zaciągnięcie zobowiązania. O tym w jaki sposób jest „chroniony” jego interes decyduje stosunek prawny między gwarantem a osobą trzecią. A jaki skutek złożenia takiego przyrzeczenia ma dla dłużnika? Dla dłużnika złożenia takiego przyrzeczenia rodzi zobowiązania odszkodowawcze o charakterze gwarancyjnym. Dłużnik udziela gwarancji, że zaistnieje skutek w postaci zaciągnięcia zobowiązania lub spełnienia świadczenia. Jeżeli nie zaistnieją te skutki to dłużnik składający przyrzeczenie jest zobowiązany do naprawienie szkody. Tu istotna rzecz : obowiązek odszkodowawczy gwaranta jest jego własnym zobowiązaniem, a nie wynikiem jego odpowiedzialności za dług osoby trzeciej, które według przyrzeczenia gwaranta miała zaciągnąć zobowiązanie albo spełnić świadczenie. Jeżeli gwarant przyrzekał, że osoba trzecia zaciągnie zobowiązanie to odpowiada on wobec wierzyciela w granicach ujemnego interesu umownego, czyli za poniesione przez wierzyciela szkody jakie ten poniósł liczą, że osoba trzecia zaciągnie zobowiązanie. Jeżeli dłużnik przyrzekł spełnienie świadczenia przez osobę trzecią, to wierzyciel może żądać naprawienia szkody w granicach pozytywnego interesu umownego. Jego obowiązkiem jest pokrycie uszczerbku, który beneficjent poniósł przez to, że świadczenie nie zostało spełnione. Gwarant nie może wobec beneficjenta zasłaniać się zarzutem, że działał z należytą starannością w celu skłonienia osoby trzeciej do zaciągnięcia zobowiązania lub spełnienia świadczenia. Odpowiada on za osiągnięcie rezultatu w postaci zaciągnięcia przez osobę trzecią zobowiązania albo spełnienia przez tą osobę trzecią świadczenie. Pamiętać trzeba, że odpowiedzialność gwaranta nie jest absolutna. Przede wszystkim odpowiedzialność gwaranta „materializuje się” wówczas gdy beneficjent doznał szkody. Odpowiedzialność przyrzekającego obejmuje rezultat, czyli jego osiągnięcie i jego jakość. Nie mają znaczenia okoliczności usprawiedliwiające nieosiągnięcie tego rezultatu leżące po stronie osoby trzeciej. Wysokość poniesionej przez beneficjenta szkody oblicza się przez zastosowania metody dyferencjacji, czyli bierze się pod uwagę różnicę między hipotetycznym stanem majątku wierzyciela jaki zaistniałby gdyby osoba trzecia spełniła świadczenie a obecnym stanem majątku wierzyciela. Zamiast naprawiania szkody gwarant może spełnić inne zobowiązanie, które doprowadzi do wykonania zobowiązania (art. 391 zd. 2 Jest to tzw. upoważnienie przemienne (facultas alternativa). Pozwala ono zwolnić się z obowiązku odszkodowawczego, jeżeli sam spełni świadczenie, które według jego przyrzeczenia miała spełnić osoba trzecia (chodzi zarówno o zaciągnięcie zobowiązania i spełnienie świadczenia). W ten sposób dłużnik nie może się zwolnić z obowiązku odszkodowawczego jeżeli sprzeciwiają się temu właściwość świadczenia lub postanowienia umowne. Upoważnienie przemienne nie ma zastosowania do przypadku gdy przedmiotem zastrzeżenie było zaciągnięcie zobowiązania przez osobą trzecią. W tym jednak przypadku gwarant „nie ma czego się bać” bo odpowiada on wówczas w granicach ujemnego interesu umownego. Jeżeli dłużnik korzysta z upoważnienia przemiennego i spełnia przyrzeczone świadczenie, ponosi odpowiedzialność za niewykonanie lub nienależyte wykonanie swojego zobowiązania (art. 471 Umowa między gwarantem a beneficjentem nie jest dla osoby trzeciej źródłem obowiązków. Również stosunek prawny łączący gwaranta z osobą trzecią nie wpływa na obowiązki osoby trzeciej wobec beneficjenta. Ten ostatni stosunek prawny ma znaczenie dla roszczeń regresowych gwaranta wobec osoby trzeciej jeżeli to gwarant spełnił świadczenie zamiast osoby trzeciej. Warto pamiętać o poglądzie (E. Łętowska „System prawa prywatnego”) , że art. 391 może być rozpatrywany nie tylko jako dodatkowo zastrzeżenie umowne, ale jako samodzielny typ kodeksowej umowy nazwanej charakteryzująca się tym, że jest ona źródłem samodzielnego zobowiązania odszkodowawczego. Typem umów z art. 391 nie są stosowane w praktyce umowy, w których dany podmiot przejmuje ryzyko niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania przez inny podmiot (gwarancje bankowe i ubezpieczeniowe). W relacji wierzyciela oraz dłużnika nierzadko występują sytuacje sporne, na okoliczność których musiały powstać rozwiązania legislacyjne. W momencie pojawienia się po stronie dłużnika poważnych trudności w spłacie zobowiązania, może on skorzystać ze specjalnie powołanej do tego celu instytucji prawnej, jaką jest przejęcie długu. Na jakich zasadach można skorzystać z tego rozwiązania i co powinno znaleźć się w umowie?Czym jest przejęcie długu i w jaki sposób do niego dochodzi?Form pożyczania środków finansowych jest wiele. Od kredytów bankowych poprzez chwilówki i chwilówki ratalne oraz pożyczki od prywatnych inwestorów, na wsparciu finansowym ze strony rodziny kończąc. Wszystkie te sposoby na zdobycie dodatkowych środków łączy jednak konieczność spłaty pożyczki w krótszym bądź dłuższym terminie od momentu powstania zobowiązania. Niestety, nie wszystkie sytuacje w życiu da się przewidzieć, a kondycja finansowa na skutek wielu okoliczności może ulec znacznemu pogorszeniu. Co w takiej sytuacji może zrobić dłużnik? Na przykład poszukać innej osoby, która zdecyduje się na przejęcie jego długu to uregulowane prawnie przeniesienie na osobę trzecią odpowiedzialności za spłatę zobowiązania osoby zadłużonej. Osoba, która zdecyduje się na to, aby przejąć obowiązek uregulowania należności w imieniu dłużnika, to wspomnieliśmy już w powyższej definicji, instytucja przejęcia długu jest działaniem uregulowanym prawnie. Oznacza to, że do przeniesienia odpowiedzialności za spłatę zadłużenia na inną osobę może dojść jedynie na podstawie umowy. Dokument ten będzie się jednak różnił w zależności od osób, które w nim występują. Umowa o przejęcie długu może więc zostać zawarta:pomiędzy dłużnikiem a osobą trzecią (przejemcą) za zgodą wierzyciela, złożoną w formie oświadczenia którejś ze stron. Oświadczenie to traci jednak swój skutek, jeżeli wierzyciel w momencie jego składania nie był świadomy braku wypłacalności przejemcy;pomiędzy wierzycielem a osobą trzecią (przejemcą) za zgodą dłużnika, złożoną w formie oświadczenia którejś ze stron ze strony wierzyciela lub dłużnika na przejęcie długu stanowi najważniejszy z elementów umowy. Od tych oświadczeń zależy bowiem, czy postanowienia umowy dojdą do skutku. Zarówno jedna, jak i druga strona wskazana w umowie ma prawo wyznaczyć termin, w którym wierzyciel lub dłużnik powinien dokonać akceptacji przejęcia długu. Jeżeli data wymagalności upłynie bez reakcji osoby wskazanej, uznaje się, że nie wyraziła ona zgody na wykonanie postanowień akceptacji ze strony dłużnika oznacza, że porozumienie uznaje się za niezawart Przejęcie długu może przybierać dwojaką formę. Mianowicie następuje ono: - przez umowę między wierzycielem a osobą trzecią za zgodą dłużnika; oświadczenie dłużnika może być złożone którejkolwiek ze stron >patrz wzór umowy i ww. oświadczenia dłużnika albo; - przez umowę między dłużnikiem a osobą trzecią za zgodą wierzyciela; oświadczenie wierzyciela może być złożone którejkolwiek ze stron; jest ono bezskuteczne, jeżeli wierzyciel nie wiedział, że osoba przejmująca dług jest niewypłacalna. Oznacza to, że późniejsza niewypłacalność przejemcy nie wpływa na sukcesję długu. Niewypłacalność to stan majątku dłużnika, który nie wystarcza na pokrycie wierzytelności. Nie ma znaczenia przyczyna niewypłacalności. Każda ze stron umowy może w dowolnej formie wyznaczyć osobie, której zgoda jest potrzebna do skuteczności przejęcia, odpowiedni termin (który się ustala, rozważając konkretne okoliczności) do wyartykułowania tej akceptacji. Bezskuteczny upływ terminu jest jednoznaczny z brakiem aprobaty >patrz przykład 1. Zgoda dłużnika lub wierzyciela może być wyrażona przed zawarciem umowy przejęcia, w czasie jej zawierania, a także później. Gdy obie strony wyznaczą ten czas i będzie on różny, skutek w postaci przejęcia długu wywołuje upływ terminu najpierw wyznaczonego, czyli wskazanego przez stronę, której oświadczenie wcześniej doszło do drugiej osoby w taki sposób, że mogła zapoznać się z jego treścią. Wyartykułowanie akceptacji może nastąpić tak, że oświadczenie będzie złożone zarówno temu, kto ów termin wyznaczył, jak i jego kontrahentowi. Wywołuje ona skutek z chwilą zawarcia umowy o przejęcie długu. Przykład 1. Pani Sandra (wierzyciel) 29 lutego 2016 r. zawarła pisemną umowę o przejęcie długu (brak realizacji faktury za zakup materiałów budowlanych na 20 tys. zł) z panią Oliwią (osoba trzecia). Wierzycielka wyznaczyła dłużniczce, tj. pani Marcie, czas do 15 marca 2016 r. na akceptację zawiązania umowy. 4 marca 2016 r. pani Marta, w e-mailu do pani Sandry, wyraziła zgodę na przejęcie długu przez panią Oliwię. Umowa z 29 lutego 2016 r. będzie skuteczna. Aprobata dłużniczki nie wymagała dla swej ważności formy pisemnej. Mogła być wyartykułowana w wiadomości elektronicznej. Gdyby pani Marta do 15 marca 2016 r. nie zareagowała na wezwanie pani Sandry, wówczas sytuacja ta oznaczałaby brak akceptacji dłużniczki dla zawarcia umowy o przejęcie długu. Jeżeli skuteczność umowy o przejęcie długu zależy od zgody dłużnika, a ten jej odmówił, kontrakt uważa się za nie zawarty >patrz przykład 2. Gdy skuteczność umowy o przejęcie długu zależy od zgody wierzyciela, a ten na to nie przystał, strona, która według umowy miała przejąć dług, jest odpowiedzialna względem dłużnika za to, że wierzyciel nie będzie od niego żądał spełnienia świadczenia >patrz przykład 3. Dopuszczalne jest odmienne ustalenie przez dłużnika z niedoszłym przejemcą tej kwestii, wręcz wyłączenie omawianego skutku. Przykład 2. Sytuacja jak w przykładzie 1, przy czym pani Marta, w e-mailu z 4 marca 2016 r. do pani Sandry, nie wyraziła zgody na przejęcie jej długu przez panią Oliwię. Umowę z 29 lutego 2016 r. uważa się za niezawartą. Przykład 3. Pani Donata (wierzyciel) nie wyraziła zgody na przejęcie długu pani Weroniki (brak realizacji faktury wystawionej przez panią Donatę za zakup materiałów budowlanych na 30 tys. zł) przez panią Aleksandrę (osobę trzecią). Ta ostatnia ponosi odpowiedzialność względem pani Weroniki za to, że pani Donata nie będzie żądała od niej zapłaty 30 tys. zł. Umowa o przejęcie długu powinna być pod rygorem nieważności zawarta na piśmie >patrz przykład 4. To samo dotyczy zgody wierzyciela na przejęcie długu >patrz przykład 5. Z tego wynika, iż akceptacja dłużnika może być wyrażona w dowolnej postaci. Przykład 4. Sytuacja jak w przykładzie 1. Umowa o przejęcie długu z 29 lutego 2016 r. między paniami Sandrą i Oliwią będzie ważna, ponieważ strony zachowały formę pisemną. Przykład 5. Sytuacja jak w przykładzie 3 z tą różnicą, że wierzycielka wyraziła zgodę na przejęcie długu pani Weroniki przez panią Aleksandrę w esemesie. Aprobata pani Donaty będzie dotknięta nieważnością, ponieważ została wyrażona w telefonicznej wiadomości tekstowej, a nie na piśmie. Jeżeli w umowie o przeniesienie własności nieruchomości nabywca zobowiązał się zwolnić zbywcę od związanych z własnością długów, poczytuje się w razie wątpliwości, że strony zawarły kontrakt o przejęcie tych długów przez nabywcę >patrz przykład 6. W okolicznościach konkretnej sprawy strony mogą jednak dowodzić, że miały inny cel niż zawarcie komentowanej umowy. Również w tym przypadku konieczne będzie jednak pisemne (pod rygorem nieważności) wyrażenie zgody przez wierzyciela na przejęcie długu przez kupującego nieruchomość. Przykład 6. Pani Olimpia nabyła od pani Igi mieszkanie. W umowie sprzedaży zawarto zapis, w świetle którego ta pierwsza zobowiązała się uiścić za panią Igę zaległość w kwocie 5 tys. zł za wymagalne zaległości w zapłacie czynszu za owy lokal mieszkalny powstałe w okresie od 1 sierpnia do 29 lutego 2016 r. Wierzyciel wyraził na to zgodę na piśmie. Sytuację tę należy więc traktować jako zawarcie umowy o przejęcie przez panią Olimpię długu pani Igi w wysokości 5 tys. zł za ww. zaległości. Przejmującemu dług przysługują przeciwko wierzycielowi wszelkie zarzuty, które miał dotychczasowy dłużnik (np. przedawnienie, kwestionowanie zakresu zobowiązania), z wyjątkiem zarzutu potrącenia z wierzytelności dotychczasowego dłużnika >patrz przykład 7 i 8. Przykład 7. Pani Eryka przejęła dług pani Kseni (brak realizacji faktury za zakup materiałów budowlanych na kwotę 15 tys. zł) względem pani Soni. Termin zapłaty owej faktury upłynął jednak ponad trzy lata przed zawarciem umowy o przejęcie długu. Pani Eryka może zatem podnieść przeciwko pani Soni zarzut przedawnienia, ponieważ roszczenia z tytułu sprzedaży dokonanej w zakresie działalności przedsiębiorstwa sprzedawcy przedawniają się z upływem dwóch lat od daty zbycia. Przykład 8. Sytuacja jak w przykładzie 7, przy czym pani Ksenia w dacie przejęcia długu była wierzycielką pani Soni na kwotę 8 tys. zł z tytułu udzielonej jej pożyczki na zakup betoniarki B-324. Wykluczone jest jednak podniesienie przez panią Erykę zarzutu potrącenia z należności pani Soni wobec pani Kseni w kwocie 15 tys. zł z wierzytelnością pani Kseni względem pani Soni w wysokości 8 tys. zł. Przejmujący dług nie może powoływać się względem wierzyciela na zarzuty wynikające z istniejącego między przejmującym dług a dotychczasowym dłużnikiem stosunku prawnego, będącego podstawą prawną przejęcia długu; nie dotyczy to jednak zarzutów, o których wierzyciel wiedział >patrz przykład 9 i 10. To na przejemcy ciąży oblig udowodnienia, że zarzuty były wierzycielowi znane. Nie wystarczy jednak wykazanie, że wierzyciel przy zachowaniu reguł należytej staranności mógł się o nich dowiedzieć. Spełnienie przesłanki udowodnienia, że określony/e zarzut/y były wierzycielowi znane (w dacie zawarcia umowy o przejęcie długu) mogą skutkować tym, że przejemca będzie zwolniony z obowiązku spełnienia świadczenia bądź to w całości, bądź w części. Przykład 9. Pani Klaudyna przejęła dług pani Olgi względem pani Mirony (brak realizacji faktury za zakup materiałów budowlanych na kwotę 9 tys. zł), ponieważ była ona dłużnikiem pani Olgi na kwotę 4 tys. zł (od trzech lat zalega jej z zapłatą faktury za zakup materiałów budowlanych wystawionej na tę sumę). Pani Klaudyna nie może zatem podnieść w stosunku do pani Mirony zarzutu przedawnienia roszczenia o zapłatę 4 tys. zł, ponieważ dotyczy ono umowy sprzedaży materiałów budowlanych zawartej między paniami: Klaudyną i Olgą, a nie między paniami: Olgą i Mironą, w dodatku pani Mirona nie miała świadomości, że owo roszczenie pani Olgi wobec pani Klaudyny uległo przedawnieniu; Przykład 10. Sytuacja jak w przykładzie 9, przy czym pani Mirona wiedziała, że roszczenie pani Olgi wobec pani Klaudyny o zapłatę 4 tys. zł uległo przedawnieniu. Pani Klaudyna może zatem podnieść względem pani Mirony zarzut przedawnienia owego roszczenia. W rezultacie do zapłaty pozostanie 5 tys. zł. Jeżeli wierzytelność była zabezpieczona poręczeniem lub ograniczonym prawem rzeczowym (czyli np. zastawem albo hipoteką) ustanowionym przez osobę trzecią, poręczenie lub ograniczone prawo rzeczowe wygasa z chwilą przejęcia długu, chyba że poręczyciel lub osoba trzecia wyrazi zgodę na dalsze trwanie zabezpieczenia >patrz przykład 11 i 12. Owa akceptacja powinna być wyrażona najpóźniej w chwili zawarcia umowy o przejęcie długu, w przeciwnym wypadku zabezpieczenia wygasają. Przykład 11. Pani Dominika (prowadząca własną firmę) udzieliła pani Tamarze (przedsiębiorcy) pożyczkę 60 tys. zł. Zabezpieczenie stanowił zastaw na samochodzie ustanowiony przez panią Roksanę (wspólniczkę pani Tamary). Z uwagi na złą sytuację finansową, pani Tamara nie była w stanie spłacić pożyczki, zaproponowała pani Dominice zawarcie umowy o przejęcie długu przez panią Matyldę. Pani Dominika wyraziła zgodę na to. Zatem z dniem przejęcia długu zastaw umowy pożyczki na aucie, ustanowiony przez panią Roksanę, wygasł. Przykład 12. Sytuacja jak w przykładzie 11, z tą różnicą, że pani Roksana zaaprobowała dalsze trwanie zabezpieczenia, mimo przejęcia długu. Ustanowiony przez nią zastaw na samochodzie nadal stanowi zabezpieczenie pożyczki 60 tys. zł, z tym, że spłacającym tę pożyczkę będzie pani Matylda, a nie pani Tamara. Uwaga! Konstrukcja przejęcia długu odnosi się jedynie do należności cywilnoprawnych, nie zaś zobowiązań publicznoprawnych, np. podatkowych. Autorka jest adwokatem podstawa prawna: art. 519–525 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (tekst jedn. DzU z 2015 r. poz. 1830) ......................, Pan Decyzja w sprawie odmowy umorzenia należności z funduszu alimentacyjnego Na podstawie art. 2 ust. 1, 2 i 10, art. 12 ust. 1 i 2, art. 25, art. 27 ust. 1 i 1a, art. 28, art. 30 ustawy z dnia 7 września 2007r., o pomocy osobom uprawnionym do alimentów ( tekst jednolity: Dz. U. z 2012r., poz. 1228) i art. 133 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks Rodzinny i Opiekuńczy (tekst jednolity: Dz. U. z 2012 r., poz. 788) oraz art. 7, art. 8, art. 9, art. 10 § 1, art. 77, § 1, 1, art. 129 § 1 i 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r., Kodeks Postępowania Administracyjnego (Dz. U. z 2013r., poz. 267) POSTANAWIAM odmówić Panu umorzenia zaległości z tytułu wypłaconych świadczeń z funduszu alimentacyjnego powstałych na podstawie tytułów wykonawczych nr 4/2013 oraz 5/2013 z dnia r., UZASADNIENIE Zgodnie z art. 27 ust. 1 i 1a ustawy z dnia 7 września 2007r., o pomocy osobom uprawnionym do alimentów (tekst jednolity: Dz. U. z 2012r. poz. 1228 ), dłużnik alimentacyjny jest zobowiązany do zwrotu organowi właściwemu wierzyciela należności w wysokości świadczeń wypłaconych z funduszu alimentacyjnego osobie uprawnionej, łącznie z ustawowymi odsetkami. Odsetki są naliczane od pierwszego dnia następującego po dniu wypłaty świadczeń z funduszu alimentacyjnego, do dnia spłaty. Decyzją numer z dnia r. przyznano świadczenie z funduszu alimentacyjnego dla osoby uprawnionej: ........ reprezentowanej przez przedstawiciela ustawowego Panią ........ W okresie od 1 stycznia 2012r. do 30 września 2012r., wypłacono świadczenia z funduszu alimentacyjnego w wys. zł. Prawo do w/w świadczeń ustalono w związku z bezskutecznością egzekucji zasądzonych alimentów /bezskuteczność egzekucji wynika z zaświadczenia wydanego przez Komornika Sądowego prowadzącego postępowanie egzekucyjne/. Wysokość przyznanych świadczeń ustalono zgodnie z przepisami ustawy z dnia 7 września 2007r., o pomocy osobom uprawnionym do alimentów oraz na podstawie tytułu wykonawczego: - Protokołu ugody Sądu Rejonowego w Suwałkach III Wydział Rodzinny i Nieletnich z dnia sygnatura akt wysokość świadczenia alimentacyjnego przyznanego wyrokiem Sądu: 350,00 zł miesięcznie na rzecz dziecka: ............... O przyznaniu w/w świadczeń został Pan poinformowany pisemnie. Zgodnie z art. 27 ust. 9 w/w ustawy o pomocy osobom uprawnionym do alimentów w okresie, w którym osoba uprawniona otrzymuje świadczenia z funduszu alimentacyjnego komornik sądowy przekazuje wyegzekwowane od dłużnika kwoty zaliczane na poczet alimentów organowi właściwemu wierzyciela do wysokości wypłaconych świadczeń z funduszu alimentacyjnego wraz z odsetkami. Zgodnie z art. 28 w/w ustawy o pomocy osobom uprawnionym do alimentów w okresie, w którym osoba uprawniona otrzymuje świadczenia z funduszu alimentacyjnego, z kwoty uzyskanej z egzekucji od dłużnika alimentacyjnego organ prowadzący postępowanie egzekucyjne zaspokaja w następującej kolejności: 1) należności z tytułu świadczeń z funduszu alimentacyjnego wypłaconych osobie uprawnionej na podstawie ustawy – do ich całkowitego zaspokojenia, 2) należności powstałe z tytułu zaliczek alimentacyjnych wypłaconych osobie uprawnionej na podstawie ustawy z dnia 22 kwietnia 2005r. o postępowaniu wobec dłużników alimentacyjnych oraz zaliczce alimentacyjnej – do ich całkowitego zaspokojenia, 3) należności wierzyciela alimentacyjnego – do ich całkowitego zaspokojenia, 4) należności likwidatora funduszu alimentacyjnego powstałe z tytułu świadczeń alimentacyjnych wypłaconych na podstawie ustawy z dnia 18 lipca 1974 r. o funduszu alimentacyjnym – do ich całkowitego zaspokojenia. Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w .......prowadzący postępowanie egzekucyjne w Pana sprawie, w okresie świadczeniowym 2011/2012 nie wyegzekwował od Pana i nie przekazał na konto tutejszego Ośrodka żadnych kwot, które zostałyby zaliczone zgodnie z art. 28 ustawy z dnia 7 września 2007r., o pomocy osobom uprawnionym do alimentów na poczet należności z tytułu wypłaconych świadczeń z funduszu alimentacyjnego. W myśl art. 27 ust. 3 ustawy o pomocy osobom uprawnionym do alimentów należności z tytułu otrzymanych przez osobę uprawnioną świadczeń z funduszu alimentacyjnego podlegają ściągnięciu w trybie przepisów ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, z uwzględnieniem przepisów niniejszej ustawy. Z uwagi na fakt, iż z dniem r. zakończył się okres świadczeniowy, na który obowiązywała decyzja Nr z dnia r. przyznająca Pani .......... świadczenia z funduszu alimentacyjnego, tut. Organ decyzją Nr z dnia r. zobowiązał Pana do zwrotu należności z tytułu wypłaconych osobie uprawnionej świadczeń z funduszu alimentacyjnego za okres od r. do w łącznej wysokości zł wraz z ustawowymi odsetkami w kwocie 207,55 zł (odsetki naliczone na dzień wystawienia decyzji) oraz dalszymi odsetkami do dnia zapłaty włącznie. W powyższej decyzji pouczono Pana, iż w przypadku nieuregulowania ustalonych należności w wyznaczonym terminie, zostaną one ściągnięte w trybie przepisów ustawy z dnia 17 czerwca 1966r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Jak wynika z akt sprawy w/w decyzję odebrała Pana siostra Pani ....... w dniu r. – dowód: zwrotne potwierdzenie odbioru. Od decyzji przysługiwało Panu prawo do wniesienia odwołania do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Przemyślu za pośrednictwem tut. Organu w terminie 14 dniu od daty doręczenia w/w decyzji. Nie skorzystał Pan z tego prawa. W dniu r. tut. Ośrodek wystosował do Pana Upomnienie nr 1/2013 z dnia r. na łączną kwotę zł ( należność główna + 260,29 zł odsetki ustawowe na dzień wystawienia upomnienia + 8,80 zł koszty upomnienia) wyznaczając Panu termin 7 dni do uregulowania zobowiązania od odebrania w/w upomnienia. Nie wywiązał się Pan z tego obowiązku w następstwie czego tut. Ośrodek w dniu r. wystawił do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Suwałkach tytuły wykonawcze Nr 4/2013 oraz Nr 5/2013. W dniu r. tut. Ośrodek otrzymał od Naczelnika Urzędu Skarbowego w Suwałkach pismo, z którego wynika iż w dniu r. zwrócił się Pan z pisemnym podaniem w sprawie umorzenia zaległości z tytułu wypłaconych świadczeń z funduszu alimentacyjnego na podstawie tytułów wykonawczych nr 4/2013 oraz 5/2013. W związku z tym, że naczelnik Urzędu Skarbowego w Suwałkach nie jest organem właściwym do rozpatrzenia podania w w/w sprawie w dniu r. przekazał sprawę według właściwości do Wójta Gminy........ Prośbę o umorzenie uzasadnia Pan trudną sytuacja materialną i zdrowotną. W związku z powyższym tutejszy Ośrodek pismem znak z dnia zwrócił się z prośbą do Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Suwałkach, o przesłanie zaświadczenia o bezskutecznej egzekucji świadczeń alimentacyjnych za okres ostatnich dwóch miesięcy. W dniu r. w odpowiedzi na pismo Komornik Sądowy przy Sądzie w Suwałkach, przesłał na adres naszego Ośrodka zaświadczenie o bezskuteczności egzekucji świadczeń alimentacyjnych, z którego wynika, że egzekucja okazała się bezskuteczna, zaś kwota zobowiązań Pana jako dłużnika alimentacyjnego na dzień wynosi: a) wypłaconych świadczeń z funduszu alimentacyjnego zł, b) wypłaconych zaliczek alimentacyjnych zł, c) należności wierzyciela alimentacyjnego zł, d) należności likwidatora funduszu alimentacyjnego powstałe z tytułu świadczeń alimentacyjnych wypłaconych przed dniem 1 maja 2004r., 0,00zł. Powstanie tego zadłużenia i obowiązek jego uregulowania jest następstwem zaniechania Pana, które polegało na nie wywiązywaniu się z obowiązku alimentacyjnego wobec dziecka, ustanowionego wyrokiem niezawisłego sądu; protokołu ugody Sądu Rejonowego w Suwałkach III Wydział Rodzinny i Nieletnich z dnia sygnatura akt wyrokiem Sądu ustalono wysokość alimentów w wysokości 350,00 zł miesięcznie na dziecko: ..... ur...... r. Obowiązek alimentacyjny ciąży bezwzględnie na każdym z rodziców. Wynika to z faktu, że alimenty służą realizacji ochrony dobra dziecka poprzez zapewnienie środków na jego godziwe utrzymanie, wychowanie czy też edukację. Dobro dziecka jest wartością najwyższą, podlegającą konstytucyjnej ochronie ze strony państwa. Konstytucyjna zasada pomocniczości nakłada na państwo obowiązek wspierania osób ubogich, które nie są w stanie samodzielnie zaspokoić swoich potrzeb i nie otrzymują wsparcia od osób należących do kręgu zobowiązanych wobec nich do alimentacji. Ponieważ Pan nie wywiązywał się ze swojego obowiązku alimentacyjnego wobec dziecka, stało się ono uprawnione do świadczeń z funduszu alimentacyjnego w okresie od 2012-01-01 do 2012-09-30 w wysokości 350,00 zł miesięcznie, a także w bieżącym okresie od października 2012r., do września 2013r., w wysokości 350,00 zł miesięcznie. Fakt wypłaty z budżetu państwa świadczeń z funduszu alimentacyjnego na rzecz zasądzonych alimentów nie zwalnia Pana z obowiązku alimentacji wobec własnego dziecka. Skoro dłużnik nie wywiązuje się ze swoich zobowiązań to powinien mieć świadomość, że jego zadłużenie będzie wzrastać i powinien się liczyć z koniecznością spłaty tych należności. Zgodnie z zapisem ust. 2 ustawy z dnia 7 września 2007r., o pomocy osobom uprawnionym do alimentów ( tekst jednolity: Dz. U. z 2012 r., poz. 1228), który mówi, że „ Organ właściwy wierzyciela może na wniosek dłużnika alimentacyjnego umorzyć jego należności z tytułu wypłaconych świadczeń z funduszu alimentacyjnego łącznie z odsetkami w całości lub w części, odroczyć termin płatności albo rozłożyć na raty, uwzględniając sytuację dochodową i rodzinną”. Przesłanką zastosowania umorzenia należności z funduszu alimentacyjnego jest każdorazowo ustalenie przez organ w toku postępowania, że zachodzą „szczególnie uzasadnione okoliczności dotyczące sytuacji rodziny zobowiązanego”. Szczególnie uzasadniony przypadek to sytuacja życiowa osoby lub rodziny, która ponad wszelką wątpliwość, bez konieczności wnikliwych zabiegów interpretacyjnych istniejącego stanu rzeczy, pozwala stwierdzić, że aż tak drastyczne tak dotkliwe w skutkach lub tak daleko ingerujące w plany życiowe zdarzenia nie należą do zdarzeń codziennych, ani nawet do zdarzeń nadzwyczajnych. Są przypadkami o wybitnych cechach, występują okazjonalnie, wymagają kumulacji wielu niefortunnych zbiegów, wydarzeń, wykraczają granicami przewidywalności poza wszelkie możliwości ludzkiej zapobiegliwości życiowej. Stanowisko to potwierdził NSA w wyroku z 28 sierpnia 2008 r. (IOSK 1416/07, niepubl.). W ocenie tut. Ośrodka za szczególnie trudną sytuacją rodziny muszą przemawiać względy społeczne niepełnosprawność, wielodzietność, klęska żywiołowa, zdarzenie losowe. Dodatkowo organ jest zobowiązany wziąć pod uwagę fakt, iż świadczenia pieniężne z funduszu alimentacyjnego pochodzą ze środków budżetowych. W toku postępowania tutejszy Ośrodek zwrócił się z prośbą do Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w Suwałkach o przeprowadzenie wywiadu alimentacyjnego i odebranie oświadczenia majątkowego oraz przeprowadzenie analizy budżetu domowego. Jak wynika z analizy zebranego w sprawie materiału dowodowego jest Pan rozwiedziony, prowadzi sam gospodarstwo domowe. Źródłem utrzymania jest zasiłek stały w wysokości .....zł, stałe wydatki miesięczne to: czynsz – 150 zł, żywność 450 zł, zakup leków – około 200-250 zł. Posiada Pan orzeczenie o stopniu niepełnosprawności wydane przez Powiatowy Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w ..... z dnia r. znak: ....... Z w/w orzeczenia wynika, że posiada Pan umiarkowany stopień niepełnosprawności, a orzeczony stopień ma charakter czasowy do dnia r. Również należy zauważyć, że od dnia r. odbywa Pan karę pozbawienia wolności w Areszcie Śledczym w Suwałkach jako skazany, która została przerwana w związku ze złym stanem zdrowia z dniem r. Fakt przebywania przez Pana w zakładzie karnym został spowodowany zamierzonym działaniem. Naganne Pana zachowania były sprzeczne z normami prawa karnego. Zgodnie z orzeczeniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z 10 marca 2011r. (II SA/Bk3/11) - kara pozbawienia wolności jest efektem zabronionych działań i nie można jej uznać za sytuację wyjątkową, która zwalniałaby z płacenia alimentów. Sąd dodaje, że inaczej naganne działanie dłużnika, sprzeczne z przepisami kodeksu karnego, byłoby dodatkowo premiowane umarzaniem zaległości z tytułu wypłaconych świadczeń z funduszu alimentacyjnego. Ponadto z zaświadczenia o bezskutecznej egzekucji świadczeń alimentacyjnych wystawionego przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Suwałkach wynika, że nie dokonał Pan żadnej dobrowolnej wpłaty na poczet swojego zadłużenia, nie kontaktował się z kancelarią komornika ani nie dokonywał zapytań o stan postępowania egzekucyjnego. Tak więc w naszej ocenie nie zachodzą przesłanki do umorzenia należności z funduszu alimentacyjnego. Przepis art. 30 ust. 2 ustawy z dnia 7 września 2007r., o pomocy osobom uprawnionym do alimentów stanowi, iż organ właściwy wierzyciela może na wniosek dłużnika alimentacyjnego umorzyć jego należności z tytułu wypłaconych świadczeń z funduszu alimentacyjnego łącznie z odsetkami w całości lub w części, odroczyć termin płatności albo rozłożyć na raty uwzględniając sytuację dochodową i rodzinną. Możliwość umorzenia należności opiera się na uznaniu administracyjnym. W naszej ocenie zobowiązania jakie Pan posiada mogą wprawdzie nie pozwolić na samodzielne zaspokojenie swoich niezbędnych potrzeb i życia w warunkach odpowiadających godności człowieka, a także nie wyklucza się, że wystąpi konieczność sięgania przez Pana jako zobowiązanego do środków pomocy państwa. Jednakże otrzymywanie pomocy społecznej nie oznacza automatycznie obowiązku umorzenia przedmiotowych należności, gdyż art. 30 ust. 2 ustawy o pomocy osobom uprawnionym do alimentów nie przewiduje, że okoliczność ta sama w sobie, z pominięciem rzeczywistej sytuacji dłużnika alimentacyjnego, stanowi samodzielną przesłankę umorzenia należności powstałych z tytułu wypłaconych świadczeń z funduszu alimentacyjnego. Powstanie zadłużenia i obowiązek jego uregulowania jest następstwem zaniechania przez stronę wywiązywania się wobec dziecka z obowiązku alimentacyjnego, a zabezpieczenie społeczne nie ma na celu przejmowania w całości kosztów utrzymania dzieci z rodziców na podatników. Należy zauważyć również, że organy podejmujące decyzję w sprawie umorzenia należności dłużnika alimentacyjnego z tytułu wypłacanych świadczeń winny uwzględniać i wyważyć nie tylko ważny interes strony, lecz również interes społeczny, który w tym przypadku stanowi dbałość o dobro dziecka. To na rodzicach zasadniczo ciąży podstawowy obowiązek zapewnienia opieki i utrzymania dziecka. Z zasady subsydiarności wyrażonej w zapisie Konstytucji RP wynika bowiem, że Państwo udziela pomocy dopiero wówczas, gdy rodzice nie są w stanie zapewnić środków na utrzymanie dziecka. Uprawnionym do świadczeń alimentacyjnych jest samo dziecko, na które winien łożyć dłużnik. We wstępie do ustawy o pomocy osobom uprawnionym do alimentów ustawodawca wskazał, że „Wspieranie osób znajdujących się w trudnej sytuacji materialnej z powodu niemożności wyegzekwowania alimentów należy łączyć z działaniami zmierzającymi do zwiększenia odpowiedzialności osób zobowiązanych do alimentacji”. Dłużnik alimentacyjny musi, zatem liczyć się z tym, że Państwo będzie dochodzić zwrotu wypłaconych świadczeń alimentacyjnych. Odnosząc się do akcentowanych przez Pana warunków życiowych wskazać trzeba, że stosownie do art. 135 § 1 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego (Dz. U. z 2012 r., poz. 788) zakres świadczeń alimentacyjnych zależy także od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego, a zatem są one brane pod uwagę przez sąd powszechny przy ustalaniu wysokości alimentów. W przypadku pogorszenia się tych możliwości art. 138 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego daje podstawę do ubiegania się o zmianę orzeczenia w przedmiocie alimentacji. Tak więc poza możliwością umorzenia należności, dysponuje Pan również innymi instrumentami prawnymi, dopasowującymi wymiar zobowiązań alimentacyjnych do Pana aktualnej sytuacji życiowej. Zapis ustawy z dnia 7 września 2007r., o pomocy osobom uprawnionym do alimentów określa zasady na podstawie których, organ właściwy dłużnika może umorzyć należności z funduszu alimentacyjnego; mówi, że „Organ właściwy dłużnika może umorzyć należności, o których mowa w pkt 1, 2 i 4 ustawy, w łącznej wysokości: 1) 30%, jeżeli egzekucja wobec dłużnika alimentacyjnego jest skuteczna przez okres 3 lat w wysokości miesięcznej nie niższej niż wysokość zasądzonych alimentów; 2) 50%, jeżeli egzekucja wobec dłużnika alimentacyjnego jest skuteczna przez okres 5 lat w wysokości miesięcznej nie niższej niż wysokość zasądzonych alimentów; 3) 100%, jeżeli egzekucja wobec dłużnika alimentacyjnego jest skuteczna przez okres 7 lat w wysokości miesięcznej nie niższej niż wysokość zasądzonych alimentów”. Przed wydaniem niniejszej decyzji Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej w ...... działając na podstawie § 1 Ustawy z dnia 14 czerwca 1960r., Kodeksu Postępowania Administracyjnego ( Dz. U. z 2013 r. poz. 267.) zawiadomił Pana o możliwości wypowiedzenia się przed wydaniem decyzji co do zebranych dowodów i materiałów oraz zgłaszanych żądań w postępowaniu administracyjnym. Nie skorzystał Pan z tego prawa. W w/w okolicznościach oraz po wnikliwym rozpatrzeniu sprawy, tutejszy organ uznaje, iż Pana sytuacja dochodowa jakkolwiek jest trudna, to nie uzasadnia umorzenia ciążących na Panu należności z tytułu wypłaconych świadczeń z funduszu alimentacyjnego dla osoby uprawnionej ...... działającej przez przedstawiciela ustawowego Panią ...... w okresie świadczeniowym 2011/2012. W oparciu o wyżej przytoczony zapis art. 30 ust. 2 ustawy z 7 września 2007r., o pomocy osobom uprawnionym do alimentów postępowanie administracyjne zostało zakończone wydaniem decyzji odmownej. W związku z powyższym postanowiono jak w sentencji decyzji. ........................................................ (Imię, nazwisko , stanowisko służbowe osoby upoważnionej) POUCZENIE 1. Od niniejszej decyzji służy odwołanie do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w ..... za pośrednictwem organu wydającego decyzję, w terminie 14 dni od daty otrzymania decyzji, 2. Informujemy, że wydanie decyzji odmawiającej umorzenia należności z funduszu alimentacyjnego nie skutkuje tym, że w następnych okresach nie może Pan ubiegać o umorzenie. Po złożeniu podania o umorzenie, Organ wydający decyzję, każdorazowo zobligowany jest do sprawdzenia czy zachodzą szczególnie uzasadnione okoliczności dotyczące sytuacji rodzinnej i dochodowej zobowiązanego do zwrotu. Otrzymują: 1. Adresat, 2. a/a. Do wiadomości: - Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w Suwałkach; - Naczelnik Urzędu Skarbowego w Suwałkach; - Organ właściwy dłużnika – Prezydent Miasta Suwałk.

umowa o zwolnienie dłużnika z obowiązku świadczenia wzór